Στη φωτογραφία βλέπουμε υλοτόμους από την Αμερική να ποζάρουν μπροστά σε ένα τεράστιο κομμένο κορμό δέντρου. Η φωτογραφία είναι από το 1892, όταν τα τεχνικά μέσα για την κοπή μεγάλων δέντρων ήταν σχεδόν ανύπαρκτα. Έτσι ,οι υλοτόμοι ποζάρουν στον φακό για να αποδείξουν το «κατόρθωμά» τους. Μάλιστα, ο ένας από τους τρεις είναι ανεβασμένος σε μια σκάλα και κρατάει στο χέρι του ένα τεράστιο πριόνι, ώστε να γίνει αντιληπτό μέσα από τη φωτογραφία, το μέγεθος του δέντρου.
Ο κορμός προέρχεται από σεκόγια, που είναι το υψηλότερο και το μεγαλύτερο δέντρο του πλανήτη.
Η ψηλότερη σεκόγια, που έχει ονομαστεί Υπερίων από τους επιστήμονες, έχει ύψος 115, 61 μέτρα, ενώ οι γηραιότερες υπολογίζεται ότι ξεπερνούν τα 3.500 χρόνια ζωής.
Τεράστια δάση με σεκόγιες υπήρχαν στην Καλιφόρνια και το Όρεγκον, αλλά λόγω της υλοτόμησης τα τελευταία χρόνια, το δέντρο απειλείται με εξαφάνιση.
Ένα από τα πρώτα δάση στην Καλιφόρνια ανακαλύφθηκε το 1852 από τον φωτογράφο Ρέιμοντ Μούλιν, τον οποίο έστειλε στην περιοχή η Αμερικανική Γεωγραφική Εταιρεία για να καταγράψει τα τεράστια δέντρα, που περιέγραφαν οι κυνηγοί και οι χρυσοθήρες.
Οι φωτογραφίες του Μούλιν επιβεβαίωσαν την ύπαρξη των πελώριων δέντρων και ο φωτογράφος έστησε κατασκήνωση στο δάσος για να ερευνήσει τα δέντρα.
Για να μπορέσει να αντλήσει ασφαλείς πληροφορίες, αποφάσισε να κόψει ένα. Για αυτό το λόγο μίσθωσε ξυλοκόπους, οι οποίοι χρειάστηκαν 22 ημέρες εντατικής δουλειάς για να καταφέρουν.
Οι επιστήμονες που μελέτησαν κομμάτι του κορμού κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι το δέντρο ήταν ηλικίας 250 ετών. Το ύψος του ήταν 86 μέτρα και ο κορμός είχε διάμετρο 10 μέτρα.
Ο Μούλιν, που κατάλαβε ότι είχε κάνει μια σπουδαία ανακάλυψη, άρχισε να οργανώνει εκδρομές στο δάσος, όπου παρουσίαζε τα τεράστια δέντρα και τον κομμένο κορμό στον κόσμο.
Κατά τη διάρκεια μιας εκδρομής, το κομμάτι του κορμού που είχε απομείνει μετατράπηκε σε πίστα , όπου χωρούσαν να χορέψουν 16 ζευγάρια.
Το δέντρο, η ύπαρξη του οποίου καταγράφηκε για πρώτη φορά, ονομάστηκε από τον βοτανολόγο Στίβεν Έντλιχερ, Σεκόγια (sequoia gigantea).
Η ανακάλυψη του φωτογράφου ήταν σπουδαία καθώς τα τεράστια δέντρα, ήταν πηγή εσόδων για τους ξυλοκόπους της περιοχής.
Έχει υπολογιστεί ότι μια μέτρια σεκόγια δίνει 1500- 2000 τόνους ξύλο, αρκετό για να χτιστούν 25 μεγάλα ξύλινα σπίτια.
Οι άνθρωποι, που τότε ζούσαν κυρίως από τη φύση, άρχισαν αμέσως την υλοτόμηση χωρίς να σκέφτονται τις καταστρεπτικές συνέπειες για το περιβάλλον.
Αντίθετα, το να καταφέρει κανείς να κόψει μια τεράστια σεκόγια την εποχή εκείνη, ήταν κατόρθωμα και οι ξυλοκόποι παινεύονταν και απαθανάτιζαν τη στιγμή.
Σήμερα, η σεκόγια απειλείται με εξαφάνιση και τα περισσότερα δάση έχουν κηρυχθεί Εθνικοί Δρυμοί.
Ωστόσο, η Αμερικανική Υπηρεσία Δασών ανέφερε ότι έχει καταφέρει να σώσει μόνο το 20% των δέντρων.
Και να σκεφτεί κανείς ότι η σεκόγια είναι άκαφτη. Είναι δηλαδή το μοναδικό δέντρο που επιβιώνει από την πυρκαγιά!
