Οι γονείς μου χώρισαν όταν ήμουν 4 χρονών και ο πατέρας μου μετακόμισε στο εξωτερικό. Από τότε δεν ξαναέδωσε σημεία ζωής και εγώ μεγάλωσα χωρίς τη φυσική παρουσία του πατέρα μου στη ζωή μου, μεγάλωσα όμως με μία υπέροχη μητέρα και με έναν ακόμα πιο υπέροχο πατριό που στάθηκε στο πλευρό μου όσο κανείς άλλος. Με τη μαμά μου έκαναν δύο γιους, τα αδέρφια μου με τους οποίους έχουν κάτι παραπάνω από άριστες σχέσεις.
Σήμερα είμαι 25 χρονών, αρραβωνιασμένη και σύντομα παντρεύομαι. Μέσα στις πολλές αλλαγές που έχουν έρθει στη ζωή μου, ήρθε άλλη μία. Κατάφερα και βρήκα τον πατέρα μου μέσω της αδερφής του, με την οποία τυχαία ήρθα σε επαφή.
Ο μπαμπάς μου εξακολουθεί και ζει στο εξωτερικό, στην ίδια χώρα μάλιστα που πήγε όταν έφυγε από την Ελλάδα. Πήρα τη μεγάλη απόφαση και μπήκα στο αεροπλάνο για να πάω να τον βρω. Μου ζήτησε συγγνώμη που έφυγε και δεν ενδιαφέρθηκε ποτέ για μένα και μου είπε επίσης πώς για όλα φταίει εκείνος και η μητέρα μου και όχι εγώ. Μετανιώνει που δεν ήταν καλός πατέρας και θέλει να επανορθώσει. Θέλει να έρθει στο γάμο μου να με δει νύφη κάτι που η μητέρα μου ούτε να ακούσει.
Από τότε που έμαθε ότι τον βρήκα και έχουμε επαφές έχει γίνει άλλος άνθρωπος. Μου είπε πολύ κακώς που έψαξα να τον βρω, ότι είναι χάσιμο χρόνου, να τον αποφύγω αν δεν θέλω να του μοιάσω αλλά εγώ χαίρομαι που τον βρήκα και θέλω να είναι στη ζωή μου.
Δεν θα αντικαταστήσει ποτέ ούτε τη μητέρα μου που έκανε τέτοιο αγώνα να με μεγαλώσει ούτε και τον πατριό μου που τον φωνάζω «μπαμπά», αλλά η μαμά μου είναι ανένδοτη σε σημείο που να με απειλεί ότι δεν θα έρθει στο γάμο αν τον καλέσω. Ο πατριός μου δεν έχει πάρει καμία θέση σε όλο αυτό γιατί έχει κατανόηση, όχι σαν τη μητέρα μου που έχει πάρει τα όπλα. Φυσικά, νύφη στην εκκλησία θα με πάει ο πατριός μου, ούτε που σκέφτηκα να με πάει ο πατέρας μου, αλλά ακόμα και έτσι η μάνα μου δεν ικανοποιείται. Όπως πάνε τα πράγματα θα πρέπει να διαλέξω: ή θα έχω τη μάνα μου τη μεγάλη εκείνη τη μέρα στο πλευρό μου ή τον πατέρα μου. Εσείς τι πιστεύετε ότι πρέπει να κάνω;
Αρετή
