Λες πως δεν είσαι σίγουρος και πως τα σήματα δεν έχεις καταφέρει ακόμα να τα ερμηνεύσεις. Είναι άραγε όντως διφορούμενα ή εσύ έχεις επιλέξει να κρυφτείς για ακόμη μια φορά πίσω απ’ το δαχτυλάκι σου, εθελοτυφλώντας και κάνοντας δεύτερες σκέψεις για μηνύματα που εκ πρώτης όψεως δείχνουν ξεκάθαρα;
Πιάνεσαι από λέξεις, χειρονομίες, βλέμματα κι ακόμα αναρωτιέσαι αν όντως σε θέλει, ή αν η μεταξύ σας έλξη δεν είναι τίποτα άλλο παρά δημιούργημα της ζωηρής φαντασίας σου.
Φύσει ανασφαλής και με την αυτοπεποίθηση λίγα επίπεδα πιο χαμηλά από ‘κει που ονειρεύεσαι και στοχεύεις να τη φτάσεις, ίσως να περιμένεις την επιβεβαίωση γραμμένη με μεγάλα κεφαλαία γράμματα, σε φωτεινή επιγραφή, όχι απ’ αυτές που αναβοσβήνουν, μα από κείνες που μένουν διαρκώς αναμμένες μέχρι να τις δεις τόσες φορές που δεν έχεις άλλη επιλογή παρά να χωνέψεις εν τέλει αυτό που γράφουν, μέχρι τη στιγμή που θα πειστείς ότι δεν είναι κάποιος που αποφάσισε να σου κάνει μια κακόγουστη πλάκα, μα αυτός που έχει όντως αισθήματα για σένα και στο δηλώνει τώρα με ανοιχτά χαρτιά.
Μπορεί ποτέ να μην αφέθηκες για να μην πληγωθείς, μπορεί οι φορές που πληγώθηκες να ‘χουν μετατραπεί σε πολλαπλάσιες άμυνες κι εκείνες που έπεσες έξω σε βεβαιότητα πως ακόμα και για τον εαυτό σου αξίζει ν’ αμφιβάλλεις. Ίσως να προτιμάς να μη λες μεγάλα λόγια μέχρι να δεις ότι μπορούν όντως να γίνουν πράξεις και να μην δίνεις όταν δε φαίνεται ότι στο μέλλον -έστω και αναδρομικά- πρόκειται και συ κάτι να πάρεις.
Ξέρεις πως στο ίδιο σήμα, άνθρωποι, όντα του ίδιου είδους ανταποκρίνονται διαφορετικά. Το ‘χεις αντιληφθεί πως μονάχα στο λεξικό -κι ίσως πολλές φορές ούτε κι εκεί- αποκτούν οι λέξεις μια συγκεκριμένη μοναδική ερμηνεία κι όσο για τις πράξεις δεν έχει βρεθεί ακόμα τρόπος να τις ερμηνεύσουμε με τρόπο κοινό ή έστω που να μοιάζει με του φίλου ή του γείτονα. Κι όσο εσύ αμφιβάλλεις αν το δικό σου πόθο μοιράζεται και το πρόσωπο του πόθου σου, όσο υπεραναλύεις και προσπαθείς να δώσεις σημασία ακόμα και στην πιο ασήμαντη κουβέντα, στην πιο φευγαλέα ματιά, γιατί -δεν ξέρω ποιος σου το ‘μαθε πως τίποτα δε γίνεται τυχαία και τα πάντα σημαίνουν κάτι και έχουν ένα λανθάνον νόημα- άλλο τόσο αφήνεις στην άκρη όλα εκείνα τα στοιχεία που μπορούν να σε βοηθήσουν να ξετυλίξεις τον μίτο των σκέψεών σου, να βγεις απ’ το χάος σου, να δεις ξεκάθαρα, να αντικρίσεις την πραγματικότητα, να βγάλεις συμπεράσματα.
Λες πως στην έκτη αίσθηση δεν πιστεύεις, κι όμως είναι τόσα τα μηνύματα που σου στέλνει χωρίς να εμφανίζεται, που θα μπορούσες έστω να τα λάβεις για λίγο υπόψιν σου. Όταν κάποιος σε θέλει, το νιώθεις. Πάντα θα κάνεις δεύτερες σκέψεις, πάντα θα αναρωτιέσαι αν έχεις πέσει έξω αυτή τη φορά, αν έχεις διαβάσει σωστά τις κινήσεις του και τη συμπεριφορά του. Ωστόσο, μια ανεξήγητη έλξη, πλανάται στην ατμόσφαιρα. Δεν τη βλέπεις, δεν την ακούς, δεν τη μυρίζεις. Μα θα μπορούσαμε να πούμε πως ενδόμυχα τη γεύεσαι. Είναι αύρα, αέρας, ενέργεια. Φτάνει στην ψυχή σου για να σου δείξει ότι κατά κάποιο τρόπο τα κύματα που εκπέμπονται απ’ την ψυχή που βρίσκεται μόλις μερικά χιλιοστά, μέτρα ή εκατοστά δίπλα σου υπάρχει μια ένωση, μια ιδιαίτερη χημεία.
Βασιλική Γουγούλα
Πηγή: pillowfights.gr
