Απευθύνομαι σε όλες εμάς που βαδίζουμε προς τα τρομακτικά (;) 50… Πρώτα απ’ όλα φιλενάδες, χαλαρώστε! Δε συντρέχει λόγος πανικού! Στα καλύτερά μας είμαστε! Πιστέψτε το! Οκ! μπορεί να άρχισαν πλέον, να χάνονται κάποια στοιχηματάκια με τον καθρέφτη, αλλά είναι η ώρα να κερδηθεί το μεγάλο στοίχημα με τη ζωή!
Απολογισμός λοιπόν κι ανασύνταξη δυνάμεων εδώ και τώρα!
Αντί να «κλαίμε» για τα ωραία χρόνια που πέρασαν ανεπιστρεπτί ας αντιληφθούμε ότι τώρα υπάρχει ο πολυπόθητος χρόνος για να κάνουμε όλα όσα θα θέλαμε και δε μπορούσαμε!
Τώρα είναι η κατάλληλη στιγμή, για κείνο το μακρινό ταξίδι, που χρόνια προγραμματίζαμε κι άλλα τόσα αναβάλλαμε, λόγω ανωτέρας βίας!
Είναι η ώρα για ν’ αφιερώσουμε ουσιαστικό και ποιοτικό χρόνο στον εαυτό μας και στο σύντροφό μας -που ενδεχομένως, παραμελήσαμε, λόγω παιδιών και υποχρεώσεων- και ν’ αναθερμάνουμε τη σχέση μας.
Σωστά; Ωραία!…
Πάμε παρακάτω… Η γυναίκα στα 45 plus, είναι ακόμη πολύ νέα, δραστήρια, δημιουργική, όμορφη και το κυριότερο «ξέρει τι θέλει» πιο συνειδητοποιημένα από ποτέ! Έχει καταλάβει ότι για να έχει όσα θέλει πρέπει να τα διεκδικήσει και δε πιστεύει πια σε «μαγικά ραβδάκια», και «από μηχανής θεούς», και ξέρει πως δε πρέπει να γελιέται με κάτι λιγότερο απ’ αυτό που Aξίζει!
Πιστεύει στις δυνάμεις της και στον εαυτό της! Καταργεί πολλά από τα «πρέπει» και κυνηγά πλέον, πολλά «Θέλω» της, καθώς έχει αντιληφθεί ότι ο χρόνος περνά αμείλικτα και δεν επιστρέφει…
Η δεκαετία των 40, άλλωστε, είναι η χρονική περίοδος που συνήθως κάθε γυναίκα απολαμβάνει μέρος των κόπων της κι αποζημιώνεται για όσα θυσίασε μέχρι τώρα. Είτε αυτά αφορούν την οικογένεια και τα παιδιά, είτε την καριέρα της. Είναι η χρονική περίοδος που νιώθει πληρότητα, κι αν δε τη νιώθει, συνειδητά την επιδιώκει, απαλλαγμένη πλέον από αναστολές.
Ξέρει, ότι δεν έχει χρόνο για χάσιμο και πως κάθε στιγμή είναι πολύτιμη και δε πρέπει να σπαταλιέται άσκοπα, ούτε σε δραστηριότητες που δεν την ευχαριστούν και δε τη καλύπτουν, ούτε με ανθρώπους που δεν απολαμβάνει να είναι μαζί τους! Βλέπετε, φιλενάδες, το κυριότερο που κατακτάμε προσπερνώντας το φράγμα των 40, θα πρέπει να είναι αυτό. Το ξεκαθάρισμα! Η διαλογή, σε ανθρώπους και καταστάσεις. Η ωριμότητα να κρατάμε στις ζωές μας, όλους όσους απέδειξαν ότι αξίζουν να υπάρχουν μέσα της, και ν’ απομακρύνουμε όσους «μας χαλάνε», μας δηλητηριάζουν, ή υπήρχαν απλά, ως διακοσμητικά στοιχεία .
Εκκαθάριση εφ’ όλης της ύλης, λοιπόν.
Δίπλα μας λίγοι και καλοί! Εκλεκτοί και πολύτιμοι! Δεν υπάρχει χρόνος για ν’ αναλωνόμαστε να εξηγήσουμε και να δικαιολογήσουμε αρνητικές συμπεριφορές και κακόβουλα κίνητρα ανθρώπων που δε μας ενδιαφέρουν ουσιαστικά. Ούτε λόγος! Ας πάνε στο καλό, κι ας μας αφήσουν ήσυχες στις ζωές μας!
40 και…50 παρά κάτι… Ε! και;
Είμαστε ΟΣΟ αισθανόμαστε! Όχι όσο φαινόμαστε! Κι όσο βρίσκουμε λόγους να χαμογελάμε, το ταξίδι θα συνεχίζεται απολαυστικό!
Ας παραμείνουμε ενεργητικές και ακμαίες κι ας ξεδιψάσουμε τις επιθυμίες μας! Άλλωστε φιλενάδες, είμαστε ακόμη σε ανοδική πορεία κι αν επιβάλλεται το μυαλό να ωριμάζει, είναι πραγματική κατάκτηση η καρδιά να παραμένει παιδική! Ας φροντίσουμε να μη χαθεί το παιδί που όλες κρύβουμε μέσα μας!
Ας υποσχεθούμε στους εαυτούς μας ότι θα σεβόμαστε το χρόνο και δε θα τον φοβόμαστε, δεν θα τον σπαταλάμε άσκοπα, και πάνω απ’ όλα, θα τον εκμεταλλευόμαστε! Γιατί περνάει γρήγορα και μεγαλώνει πολύ επικίνδυνα, το «παιδί», που έχει ανάγκη να γελάσει, να ενθουσιαστεί, να χαλαρώσει, να απολαύσει μια σοκολάτα χωρίς τύψεις, να περάσει χρόνο με φίλες, και να κάνει μικρές βλακειούλες που θα θυμάται πάντα και θα γελά!.
Είθε λοιπόν, η συνέχεια του «ταξιδιού» μας να είναι ακόμη πιο συναρπαστική με όσο το δυνατόν περισσότερες ευχάριστες εκπλήξεις στους σταθμούς…Ο χρόνος που περνά να μας χαρίζει σοφία και -γιατί όχι;- γοητεία! Λένε, πως η ηλικία μιας γυναίκας δεν σημαίνει κάτι και πως οι καλύτερες μελωδίες παίζονται από τα παλιότερα βιολιά… Στο χέρι μας είναι, να το επαληθεύσουμε, αξιοποιώντας το χρόνο και τη σοφία που θα μας χαρίσει συνθέτοντας τις πιο όμορφες μελωδίες!
Κι αν πέρασε η Άνοιξη, μη μελαγχολείτε! Είμαστε ακόμη στο Καλοκαίρι! Ας το απολαύσουμε με «βουτιές» στα πιο δυνατά Θέλω μας!
Ταξιδεύοντας για τον επόμενο σταθμό των «50» ας παραμείνουμε αισιόδοξες, ας απαλλαγούμε από τα «περιττά» κι ας αξιοποιήσουμε όσα «πολύτιμα» κουβαλάμε στις αποσκευές μας!
Πιάστε «παράθυρο» λοιπόν, κι απολαύστε τη διαδρομή, χαμογελαστές και με ανυπομονησία για όσα όμορφα ακολουθούν!
Έτσι δικαίως θα μπορούμε αύριο, μεθαύριο να πούμε: «Οι ρυτίδες γύρω απ’ τα μάτια και τα χείλη δείχνουν βέβαια ότι μεγάλωσα! Είναι όμως που γέλαγα και πολύ! »
Της Χριστίνας Ζαμπούνη
