Κατά τη γέννησή της, οι γιατροί σαστισμένοι όταν είδαν ότι ένα μεγάλο μέρος των ποδιών της έλειπε, τα χέρια της ήταν παραμορφωμένα, δεν είχε αντίχειρες και νύχια και υπέφερε από νεφρικά προβλήματα.
Η πιο πιθανή αιτία των γενετικών ανωμαλιών ήταν η καταστροφή του πυρηνικού σταθμού παραγωγής ενέργειας του Τσέρνομπυλ, που είχε λάβει χώρα 3 χρόνια νωρίτερα.
Οι γονείς της Oksana ήταν τρομοκρατημένοι με τις επιπτώσεις της ραδιενέργειας που είχε στη φυσιολογική ανάπτυξη του παιδιού τους. Ένιωσαν απροετοίμαστοι και τρομοκρατήθηκαν με τις προκλήσεις της φροντίδας της. Σύντομα μετά τη γέννησή της, το κοριτσάκι δόθηκε σε ορφανοτροφείο. Δεν είδε ποτέ ξανά τους γονείς της.
Στα επόμενα επτά χρόνια που πέρασε στο ορφανοτροφείο, η Oksana δέχτηκε bullying, κακοποιήθηκε σωματικά και σεξουαλικά. Έζησε βασανιστικά παιδικά χρόνια. Το μοναδικό πράγμα που της έδινε δύναμη ήταν η αμυδρή ελπίδα ότι θα έφευγε από το ορφανοτροφείο και θα την υιοθετούσαν σε ένα καλό σπίτι.
Κανείς στο ίδρυμα δε περίμενε η Oksana να υιοθετηθεί. Ήταν εγγεγραμμένη στο σύστημα υιοθεσιών, αλλά κανείς άλλος δεν πίστευε ότι θα μπορούσε να υιοθετηθεί. Τότε, προς μεγάλη έκπληξη όλων, έγινε μια κλήση από την άλλη άκρη του κόσμου. Η Gay Masters, ένας λογοθεραπευτής από το Σινσινάτι των ΗΠΑ βρισκόταν στην άλλη γραμμή. Είχε δει τη φωτογραφία της Oksana και κατά κάποιο τρόπο ήξερε ότι αυτό το κοριτσάκι έμελλε να γίνει κόρη της.
Η Oksana ήταν πέντε ετών όταν γνώρισε τη μελλοντική θετή της μητέρα. Αλλά εξαιτίας της Ουκρανικής νομοθεσίας, χρειάστηκαν δύο επιπλέον χρόνια για να υιοθετηθεί επίσημα. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, η Oksana ζούσε με τον φόβο ότι η Gay δε θα εμφανιζόταν ποτέ ξανά. Αλλά η Gay δε την άφησε. Έστελνε συνέχεια στην Oksana φωτογραφίες από το καινούριο της σπίτι και φρόντισε τα απαραίτητα επίσημα έγγραφα.
Δεν αναρωτήθηκαν μόνο οι υπεύθυνοι του ορφανοτροφείου για την απόφαση της Gay. Όσοι την γνώριζαν στο Σινσινάτι αναρωτήθηκαν γιατί δεν υιοθετούσε ένα «υγιές» παιδί. Αλλά η Gay ένιωθε βέβαιη και η αποφασιστικότητά της έσωσε τη ζωή της Oksana.
Η Oksana ήταν σχεδόν οχτώ ετών όταν επιτέλους ταξίδεψε στις ΗΠΑ. Ως παιδί περπατούσε στα δάχτυλα των ποδιών της, αλλά τα πόδια της συνεχώς γίνονταν πιο αδύναμα και δεν μπορούσαν να αντέξουν το βάρος της. Η νέα της οικογένεια φρόντισε για την καλύτερη υγεία της. Οι γιατροί μπόρεσαν να αναδομήσουν τα χέρια της, αλλά πρότειναν τα πόδια της να ακρωτηριαστούν, για να ζήσει μια πιο φυσιολογική ζωή με προσθετικά μέλη. Στην τρυφερή ηλικία των 9 ετών, έχασε το αριστερό της πόδι και ένα χρόνο αργότερα και το δεξί πόδι.
Η ριψοκίνδυνη εγχείρηση έγινε και σύντομα η Oksana έμαθε να κινείται με τα προσθετικά της μέλη. Γρήγορα, έμαθε να τρέχει να κάνει ποδήλατο και ανακάλυψε ένα άθλημα που σύντομα θα γινόταν το μεγάλο της πάθος: τη κωπηλασία. Προπονήθηκε σκληρά και έγινε τόσο καλή που μπήκε στην Παραολυμπιακή ομάδα κωπηλασίας των ΗΠΑ.
Με τον συναθλητή της Rob Jones κέρδισε το 2012 το χάλκινο μετάλλιο στους Παραολομπιακούς Αγώνες του Λονδίνου. To ταλέντο και η ομορφιά της Oksana κέντρισαν το ενδιαφέρον του κόσμου και σύντομα ένα περιοδικό την προσέγγισε για μια γυμνή φωτογράφηση, που έκανε πολλά κεφάλια να γυρίσουν.
Η Oksana δεν έχει να κρύψει τίποτα πλέον. Το σώμα της είναι γερό, όμορφο και μπορεί να καταφέρει τα πάντα.
Δύο χρόνια αργότερα, στα 25 της, κέρδισε το χάλκινο και το ασημένιο μετάλλιο στο σκι στους χειμερινούς Παραολυμπιακούς Αγώνες του Σότσι. Η αθλήτρια προκάλεσε το θαυμασμό του κόσμου των σπορ και η ιστορία της εμπνέει πολλούς ανθρώπους σε όλο τον κόσμο.
Η Oksana ποτέ δεν άφησε τα επώδυνα παιδικά της χρόνια να την νικήσουν. Σήμερα θεωρείται εθνική ηρωίδα στην Ουκρανία. Το 2015 επισκέφτηκε στην Ουκρανία στρατιώτες που έχουν τραυματιστεί, όπως και επισκέφτηκε ορφανοτροφείο και πέρασε χρόνο με τα ορφανά παιδιά.
Πηγή: fanpage.gr
