Τὸ ὄρος Σινᾶ ἀποτελεῖ ἕνα ἑλληνορθόδοξο Μοναστικὸ κέντρο μὲ ἀδιάκοπη πνευματικὴ ζωὴ 18 αἰώνων. Ἡ ἀσκητικὴ ζωὴ στὴν ἔρημο πέριξ τοῦ ὄρους Χωρὴβ ἀρχίζει ἀπὸ τὸν 3ο αἰῶνα, ἐνῶ τὴν ἐποχὴ τοῦ Ἰουστινιανοῦ (6ος αἰ.) οἰκοδομεῖται ἡ Ἱερὰ Μονὴ τοῦ ὄρους Σινᾶ, ἡ ὁποία καὶ καθίσταται ἔκτοτε τὸ σημεῖο ἀναφορᾶς τοῦ Σιναϊτικοῦ Μοναχισμοῦ.
Η Αγία Αικατερίνη του Σινά μέσα στο χρόνο, η σπουδαία βιβλιοθήκη της
Ἡ Ἱερὰ Μονὴ τοῦ ὄρους Σινᾶ κτίστηκε στοὺς πρόποδες τοῦ ὄρους Χωρήβ, στὴν κορυφὴ τοῦ ὁποίου ὁ Προφήτης Μωυσῆς παρέλαβε ἀπὸ τὸν Θεὸ τὶς 10 ἐντολὲς καὶ τὸν Νόμο. Ἐντὸς τῶν τειχῶν της περιέκλεισε δύο σημαντικοὺς τόπους τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης: τὴν Ἀκατάφλεκτη Βάτο καὶ τὸ πηγάδι τοῦ Μωυσέως. Μέχρι σήμερα παραμένει ὡς ὁ ἱερὸς Βιβλικὸς τόπος ὅπου τὰ γεγονότα τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης φωτίζονται καὶ ἑρμηνεύονται ὑπὸ τὸ πρίσμα τῆς λατρείας τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ Χριστοῦ καὶ τῆς τιμῆς τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου.
Η Μονή της Αγίας Αικατερίνης
Ἡ Ἱερὰ Μονὴ τοῦ ὄρους Σινᾶ, περισσότερο γνωστὴ καὶ ὡς Μονὴ τῆς ἁγίας Αἰκατερίνης, καθιέρωσε ἀνὰ τοὺς αἰῶνες ἕνα πνεῦμα ἐμπιστοσύνης καὶ εἰλικρινείας κατὰ τὴν συνεργασία της μὲ τὶς διάφορες Ἀρχὲς ποὺ ἔχουν διοικήσει τὴν περιοχὴ τοῦ Σινᾶ, οἱ ὁποῖες μὲ τὴν σειρά τους σέβονταν πάντοτε τὴν πνευματική της ἀκτινοβολία καὶ ἐπικύρωναν τὴν ἀρχαιοπαράδοτη τάξη καὶ παράδοσή της, ὅπως αὐτὴ διαμορφώθηκε σταδιακὰ στὸ πέρασμα τῶν 18 αἰώνων τοῦ βίου της.
Η Αγία Αικατερίνη του Σινά μέσα στο χρόνο, η σπουδαία βιβλιοθήκη της – εικόνα 2
Ὁ ἱδρυτὴς τοῦ Ἰσλὰμ Μωάμεθ, οἱ Ἄραβες χαλῖφες, οἱ Τοῦρκοι σουλτάνοι καὶ μεγάλοι Εὐρωπαῖοι ἡγέτες ὅπως ὁ Ναπολέων Βοναπάρτης ἔθεσαν τὴν Μονὴ ὑπὸ τὴν προστασία τους, διαφυλάσσοντάς την ἀλώβητη ἀπὸ σοβαρὲς καταστροφὲς καὶ λεηλασίες σὲ ὅλη τὴν μακρόχρονη ἱστορία της.
Ἐδῶ καὶ δύο αἰῶνες συνεργάζεται ἁρμονικὰ μὲ τὶς Ἀρχὲς τοῦ Αἰγυπτιακοῦ κράτους, μὲ τὶς ὁποῖες ἐπιλύει τὰ ἀνακύπτοντα προβλήματα. Παράλληλα, συνεργαζόμενη μὲ τοὺς ἐκπροσώπους τῆς τοπικῆς Αὐτοδιοίκησης καὶ τῆς ἀρχαιολογικῆς Ὑπηρεσίας, συντρέχει πάντοτε στὴν προώθηση καὶ διευθέτηση ὅλων τῶν τοπικῶν πολιτιστικῶν ἢ οἰκολογικῶν ζητημάτων, καθὼς ἐπίσης καὶ τῶν προβλημάτων διαβιώσεως τῶν Βεδουΐνων κατοίκων τοῦ Σινᾶ.
Τὸ 2003 ἡ Διεθνὴς κοινότητα διὰ τῆς UNESCO ἐνέταξε τὴν Ἱερὰ Μονὴ Σινᾶ μὲ ὅλα τὰ κινητὰ καὶ ἀκίνητα μνημεῖα της, καθὼς καὶ τὴν εὐρύτερη περιοχή της, στὸν κατάλογο τῶν Μνημείων τῆς Παγκόσμιας Πολιτιστικῆς Κληρονομιᾶς.
Η Αγία Αικατερίνη του Σινά μέσα στο χρόνο, η σπουδαία βιβλιοθήκη της – εικόνα 3
Ἀπὸ ὅλη τὴν γῆ, προστρέχουν στὴν Μονὴ τοῦ Σινᾶ ἀνὰ τοὺς αἰῶνες ἕως σήμερα, ἁπλοῖ ἄνθρωποι, μεγάλοι ἡγέτες, ἢ ἀναχωρητές. Οἱ Βεδουΐνοι κάτοικοι τῆς περιοχῆς τὴν αἰσθάνονται μαζὶ μὲ τὴν ἁγία Αἰκατερίνα ὡς τοὺς μεγάλους τους προστάτες. Ἡ Μονὴ συνεχίζει σταθερὰ τὴν διακονία της μέσα στὸν χρόνο, ἀποτελώντας σημεῖο ἀναφορᾶς πιστῶν ὄχι μόνο τοῦ Χριστιανισμοῦ, ἀλλὰ καὶ τοῦ Ἰουδαϊσμοῦ καὶ τοῦ Ἰσλάμ.
Η σπουδαία Βιβλιοθήκη της Μονής
Ἡ Βιβλιοθήκη τῆς Μονῆς εἶναι μία ἀπὸ τὶς ἀρχαιότερες μὲ συνεχῆ ζωὴ καὶ σπουδαιότερες Βιβλιοθῆκες τοῦ κόσμου σὲ παπύρους, χειρόγραφα, ἔντυπα καὶ ἔγγραφα διαφόρων γλωσσῶν. Μεταξὺ τῶν ἑλληνικῶν χειρογράφων διακρίνεται ὁ
Η Αγία Αικατερίνη του Σινά μέσα στο χρόνο, η σπουδαία βιβλιοθήκη της – εικόνα 4
περίφημος «Σιναϊτικὸς Κῶδιξ» τοῦ 4ου αἰ. καὶ τὰ ἑκατὸν περίπου χειρόγραφα γραμμένα στὴν μεγαλογράμματη γραφὴ (8ος-11ος αἰ.). Τὴν συλλογὴ τῶν ἑλληνικῶν χειρογράφων διακρίνει τέτοια ποικιλία γραφῶν, ὥστε εἶναι δυνατὸν μόνον μὲ τὰ σιναϊτικὰ χειρόγραφα νὰ παρακολουθήσουμε τὴν διαδρομὴ καὶ ἐξέλιξη τῆς ἑλληνικῆς γραφῆς ἀπὸ τὸν 4ο αἰ. μέχρι τῆς ἐφευρέσεως τῆς τυπογραφίας καὶ ἀργότερα.
Μεταξὺ τῶν κειμηλίων τῆς Μονῆς, ξεχωρίζει ὁπωσδήποτε ἡ συλλογὴ τῶν φορητῶν εἰκόνων, ἡ πλουσιότερη ἀριθμητικὰ καὶ σημαντικότερη παγκοσμίως. Τὸ Σινᾶ τυγχάνει ἕνας ἀπὸ τοὺς ἐλαχίστους τόπους ὅπου σώζονται εἰκόνες τοῦ 6ου καὶ 7ου αἰῶνος, ἀπαράμιλλης ὀμορφιᾶς καὶ τεχνικῆς, μάλιστα δὲ οἱ παλαιότερες σωζόμενες τοῦ Χριστοῦ καὶ τῆς Παναγίας.
Τὰ Ἑλληνικὰ χειρόγραφα ἀποτελοῦν σαφῶς τὴν πλειοψηφία τῶν χειρογράφων τῆς Σιναϊτικῆς Βιβλιοθήκης. Μεταξὺ αὐτῶν διακρίνεται τὸ πολυτιμότερο στὸν κόσμο χειρόγραφο, ὁ περίφημος «Σιναϊτικὸς Κῶδιξ» τοῦ 4ουαἰῶνος, καθὼς καὶ τὰ ἑκατὸν περίπου χειρόγραφα γραμμένα στὴν μεγαλογράμματη γραφὴ (8ος-11ος αἰ.). Τὸ ἀρχαιότερο ἑλληνικὸ Εὐαγγέλιο τῆς Βιβλιοθήκης εἶναι δῶρο τοῦ Αὐτοκράτορος Θεοδοσίου τοῦ Γ΄, χρονολογούμενο στὰ 717 μ.Χ. Τὴν συλλογὴ τῶν ἑλληνικῶν χειρογράφων διακρίνει τέτοια ποικιλία γραφῶν, ὥστε εἶναι δυνατὸν μόνον μὲ τὰ σιναϊτικὰ χειρόγραφα νὰ παρακολουθήσουμε τὴν διαδρομὴ καὶ ἐξέλιξη τῆς ἑλληνικῆς γραφῆς ἀπὸ τὸν 4ο αἰ. μέχρι τῆς ἐφευρέσεως τῆς τυπογραφίας καὶ ἀργότερα. Παράλληλα, σημαντικὸς ἀριθμὸς χειρογράφων διακρίνεται γιὰ τὴν πλούσια εἰκονογράφηση.
Πηγή: www.sinaimonastery.com
