Θα σου δώσω μια συμβουλή, όχι γιατί μου την ζήτησες, ούτε γιατί στην οφείλω, αλλά ίσως στο μέλλον να σου φανεί χρήσιμη και να σε βοηθήσει. Άκου λοιπόν:
Μην μπερδεύεις ότι η καλοσύνη και η αγάπη που σου προσφέρονται είναι κάτι δεδομένο.
Ότι σου έδωσα ήταν προϊόν αγάπης, όχι ανταλλαγής. Δεν περίμενα από σένα την ανταπόδοση παρά μόνο την εκτίμηση. Ότι σου έδωσα ήταν δώρο και όχι δανεικό, αλλά σε παρακαλώ, αν δεν έχεις μάθει να δίνεις, μάθε τουλάχιστον να εκτιμάς.
Ακόμα δεν έχω καταφέρει να καταλαγιάσω μέσα μου τον θυμό που ένιωσα όταν μου είπες αναίσχυντα πως οι στιγμές που καταφέρνεις να μου αφιερώσεις και να περάσεις μαζί μου είναι από υστέρημα χρόνου.
Αναρωτιέμαι αν σκέφτηκες ποτέ πόσο βαριά μου έπεσαν τα λόγια σου λέγοντας μου «Ξέρεις τι έχω κάνει εγώ για να είμαι εδώ μαζί σου;»
Γιατί προφανώς δεν σκέφτηκες πόσα έχω θυσιάσει εγώ για εσένα δίχως να τα ζυγίσω, δίχως να τα μετρήσω, δίχως να στα ζητήσω, δίχως καν ποτέ να στα αναφέρω.
Μην μου χρεώνεις μια οφειλή που πρώτος δεν ξεχρέωσες. Γιατί αν θεωρείς ότι μόνο ο χρόνος ο δικός σου είναι πολύτιμος, σκέψου ξανά ότι εγώ δεν σου ζητιάνεψα ποτέ τον χρόνο σου, ούτε ξεμέτρησα ποτέ πόσα λεπτά, ώρες, μέρες, μήνες, χρόνια ξόδεψα για σένα από τον δικό μου πολύτιμο χρόνο! Που στον πρόσφερα ανιδιοτελώς και χωρίς καμία απολύτως σκοπιμότητα.
Το έκανα απλώς και μόνο για να έχω την χαρά να είμαι μαζί σου, χωρίς να σου χρεώσω τίποτα, για να μην σκεφτείς ποτέ ότι έρχεσαι δεύτερος στην ζωή μου κάθε φορά που με χρειαζόσουν, κάθε στιγμή που με είχες ανάγκη δίπλα σου, για τα άλυτα προβλήματα σου. Για την κουταλιά νερού που πνιγόσουν μέσα της.
Αλλά αφού θες να τα βάλουμε κάτω και να τα ξεμετρήσουμε τα υστερήματα και τα πλεονάσματα, έχω να σου πω μόνο αυτό:
Ούτε μου χρώσταγες, ούτε σου χρώσταγα, ήσουν απλώς ελάχιστος!
Και τώρα νομίζω πατσίσαμε.
