Η καμπίνα του αεροπλάνου γέμιζε γρήγορα με επιβάτες. Οι άνθρωποι τακτοποιούσαν τα πράγματά τους, έψαχναν τις θέσεις τους, αντάλλασσαν χαιρετισμούς. Ένας από αυτούς — ένας άντρας με γκρι μπλουζάκι — κάθισε σε μια θέση δίπλα στο διάδρομο. Ήταν μεγαλόσωμος, κάτι που έκανε τον χώρο στενό για τον διπλανό του στη μεσαία θέση και δυσκόλευε το πέρασμα των υπόλοιπων επιβατών.
Μερικοί αντάλλαξαν βλέμματα, άλλοι ψιθύριζαν διακριτικά. Λίγα λεπτά αργότερα, μια αεροσυνοδός πλησίασε. Ευγενικά αλλά σταθερά, του ζήτησε να βγει προσωρινά για να συζητήσουν για τη θέση του. Η ατμόσφαιρα φορτίστηκε.
Όμως ο άντρας αντέδρασε με ηρεμία. Σηκώθηκε, στράφηκε προς τους επιβάτες και δήλωσε:
— Καταλαβαίνω ότι μπορεί να ενοχλώ. Γι’ αυτό αγόρασα εκ των προτέρων δύο θέσεις δίπλα-δίπλα, ώστε να μην ενοχλήσω κανέναν. Προφανώς έγινε κάποιο λάθος: το δεύτερο εισιτήριό μου δόθηκε σε κάποιον άλλον.
Έδειξε τις κάρτες επιβίβασής του στην αεροσυνοδό, η οποία τις έλεγξε, χαμογέλασε και τον ευχαρίστησε για την κατανόησή του. Λίγα λεπτά αργότερα, η διπλανή θέση άδειασε και ο άντρας κάθισε άνετα.
Ένα σεβαστικό σιωπητήριο επικράτησε στην καμπίνα. Η ένταση είχε υποχωρήσει. Πολλοί επιβάτες έγνεψαν καταφατικά. Κάποιος ψιθύρισε στον διπλανό του:
— Αυτό είναι σεβασμός.
Μερικές φορές, η προσοχή και η διακριτικότητα είναι τα πιο όμορφα χαρακτηριστικά που μπορεί κανείς να συναντήσει σε ένα ταξίδι.
