Είμαι έγκυος 11 εβδομάδων σε δίδυμα μωρά, και τις τελευταίες 10 μέρες έζησα την εγκατάλειψη από το σύντροφο μου
Καλησπέρα. Το όνομα μου είναι Έλσα, είμαι 30 χρονών. Είμαι έγκυος 11 εβδομάδων σε δίδυμα μωρά, και τις τελευταίες 10 μέρες έζησα την εγκατάλειψη από το σύντροφο μου.
Η ιστορία μου ξεκινά περίπου 9 μήνες πριν, όταν τον γνώρισα και ξεκίνησε και η σχέση μας. Μια σχέση που προχώρησε αρκετά γρηγορά, αφού όπως εκείνος έλεγε, ήθελε να δημιουργήσει μια οικογένεια και να κάνει πολλά παιδιά. Από τον δεύτερο κιόλας μηνά προσπαθούσε συστηματικά να με αφήσει έγκυο. Αυτό που δεν γνώριζε ήταν πως εγώ έπαιρνα ήδη αντισυλληπτικά χάπια.
Όταν λοιπόν άρχισε να απορεί τι πρόβλημα υπάρχει και δεν μένω έγκυος, αποφάσισα ότι μάλλον τον γνώρισα αρκετά και θα πρέπει απλά να αφήσω ελεύθερο τον εαυτό μου και να εμπιστευτώ. Σταμάτησα τα χάπια και πολύ σύντομα έμεινα έγκυος.
Η χαρά του ήταν απίστευτη. Ήταν ευτυχισμένος όπως έλεγε, και προσπαθούσε με κάθε τρόπο να με κάνει να είμαι προσεκτική, ώστε να μην καπνίζω, να τρώω σωστά και να έχω μια καλή και υγιή εγκυμοσύνη. Σύντομα μάθαμε ότι η κύηση είναι δίδυμη. Η χαρά του ήταν ακόμα πιο μεγάλη, παρόλο το αρχικό Σοκ. Η δική μου αγωνιά φυσικά, όλο και μεγάλωνε, μιας και σκεφτόμουν ποσό δύσκολο θα είναι από οικονομικής άποψης, με τις δυσκολίες που ζούμε τα τελευταία χρονιά στην Ελλάδα. Τα σχέδια ήταν μετακόμιση και πολίτικος γάμος μετά το καλοκαίρι.
Εγώ άρχισα από νωρίς να νιώθω έντονα τα συμπτώματα της εγκυμοσύνης μου, λόγω του ότι τα μωράς ήταν δυο. Το άγχος μου τις τελευταίες μέρες, σχετικά με το μέλλον, άρχισε να γίνεται μεγαλύτερο. Αφού έβλεπα πως η εγκυμοσύνη μου δεν είναι τόσο εύκολη και πως ο χρόνος άρχισε να πιέζει σχετικά με όλα αυτά που είχαμε στα πλανά μας να κάνουμε. Και γινόταν ακόμα μεγαλύτερο όταν άρχισα να καταλαβαίνω πως τις τελευταίες μέρες ξαφνικά σταμάτησε να μιλάει γύρω από το μέλλον και τα μωράς μας επίσης. Άρχισα να ζητάω να πάρω απαντήσεις, αλλά πάντα απέφευγε να κάνει μια σοβαρή κουβέντα, επί της ουσίας, μαζί μου και άφηνε τον χρόνο απλά να κυλήσει. Δε μπορούσα να φανταστώ τι ετοίμαζε.
Πριν από 10 ημέρες, ξυπνήσαμε όπως κάθε πρωί για να πάμε στις δουλειές μας. Με ρώτησε αν θέλω πρωινό, με αγκάλιασε, με φίλησε και έφυγα για τη δουλειά μου. Μετά από λίγο πήρα μήνυμα του πως έκανε το ίδιο και εκείνος. Το ίδιο απόγευμα όταν επέστρεψα, άνοιξα την πόρτα και δεν βρήκα τίποτα. Είχε εξαφανιστεί. Έτσι απλά με άφησε μονή και έγκυο και εξαφανίστηκε. Τα τηλέφωνα κλειστά και εκείνος άφαντος. Επικοινώνησε 2 μέρες πριν, νομίζοντας πως ήδη θα έχω κάνει έκτpωσn. Αυτό φυσικά όπως λέει είναι κ το ζητούμενο του.
Είμαι σε απόγνωση και δεν μπορώ να αποφασίσω ποιο είναι το σωστό που θα πρέπει να πράξω. Σκέφτομαι πως αν συνεχίσω την εγκυμοσύνη θα πρέπει να δεχτώ αυτόν τον άνθρωπο, να υπάρχει πάντα με έναν τρόπο μέσα στη ζωή μου. Πως κάποια μέρα τα παιδιά μου θα ζητήσουν να μάθουν ποιος είναι ο πατέρας του και δεν ξέρω αν θα είναι δίκαιο για εκείνα να τους δώσω έναν πατερά σαν αυτόν. Σκέφτομαι αν θα μπορώ να δώσω την αγάπη που θα αξίζαν δυο μικρά πλασματικά, όταν θα τα κοιτάζω και θα μου θυμίζουν εκείνον για μια ζωή.
Από την άλλη σκέφτομαι πως αν διακόψω την εγκυμοσύνη μου δεν θα αντέξω να ζω με αυτό το βάρος. Ακούσαμε 2 καρδούλες να χτυπούν μέσα μου. Πρόλαβα να νιώσω το συναίσθημα πως μεγαλώνουν μέσα μου δυο ζωές. Πρόλαβα να κάνω όνειρα και να φαντάζομαι το πρόσωπο τους και τι μορφή θα έχει. Σκέφτομαι πως ίσως δοκιμάζομαι και αν σταματήσω την κύηση θα τιμωρηθώ και δε θα έχω ξανά την ευκαιρία να κάνω παιδιά, να νιώσω αυτό το συναίσθημα που είναι τόσο δύσκολο αλλά και τόσο όμορφο ταυτόχρονα.
Η κατάσταση μου σε συνδυασμό με τις ορμόνες μου δε με βοηθούν τόσο πολύ ώστε να αποφασίσω με καθαρή και λογική κρίση.
Απλά δεν ξέρω τι να κάνω. Και ο χρόνος με πιέζει για μια απόφαση ΤΩΡΑ.
Είμαι σε αδιέξοδο.