Είμαι 48 ετών και χήρα εδώ και ένα χρόνο. Ο θάνατος του άντρα μου ήταν κάτι που περιμέναμε. Ήμασταν μαζί πολλά χρόνια και τον τελευταίο χρόνο που είμαι χήρα προσπαθώ να συνηθίσω αλλά έχω ξεχάσει πώς είναι να είσαι μόνη.
Ο πρώτος χρόνος ήταν πραγματικά δύσκολος αλλά τον τελευταίο μήνα έχω έρθει πολύ κοντά με έναν συνάδελφό μου, ο οποίος είναι 26 χρονών, 22 δηλαδή χρόνια μικρότερός μου. Κάτι σαν να λέμε «θα μπορούσε να είναι γιος μου». Ήταν κάτι που ξεκίνησε πριν από 3 χρόνια ως μία απλή και τυπική φιλία λόγω συναδελφικότητας αλλά τον τελευταίο μήνα εξελίχθηκε σε κάτι περισσότερο.
Από την πρώτη στιγμή που έμαθε ότι έχασα τον άντρα μου βρέθηκε στο πλευρό μου και μου στάθηκε πιο πολύ απ’ όλους. Να σας πω την αλήθεια δεν το περίμενα. Δεν ήμασταν και κολλητοί για να ξημεροβραδιάζεται στο σπίτι μου, να μου ψωνίζει, να με παρηγορεί κάθε φορά που έκλαιγα και να τρέχει μαζί μου σε όλα τα διαδικαστικά, αλλά το έκανε και αυτό ήταν κάτι που το εκτίμησα μέχρι που πριν ένα μήνα περίπου παραδέχθηκε ότι του αρέσω, ότι πάντα του άρεσα αλλά δεν τόλμησε ποτέ να μου πει τίποτα γιατί ήμουν παντρεμένη και φοβόταν μήπως τον απορρίψω λόγω διαφοράς ηλικίας.
Τον τελευταίο μήνα είμαστε μαζί αλλά δεν έχουμε ολοκληρώσει. Έχουμε μείνει μόνο στα φιλιά και στα «παρελκόμενα» αν καταλαβαίνετε τι εννοώ αλλά όπως και να έχει αισθάνομαι όμορφα κάθε φορά που είμαι δίπλα του. Μου μιλάει όμορφα, μου λέει κοπλιμέντα, με θαυμάζει, μου λέει συνεχώς πόσο όμορφη είμαι, πόσο ωραία ντύνομαι και πόσο ωραίο σώμα έχω.
Η σχέση αυτή με έχει αλλάξει, με έχει ανανεώσει, με έχει βγάλει από τη μιζέρια μου. Νιώθω ξανά ευτυχισμένη, νιώθω ο εαυτός μου αν και ανησυχώ για τη διαφορά ηλικίας και για το μέλλον αυτής της σχέσης.
Ποτέ δεν ήμουν τύπος της μιας βραδιάς ή των περιστασιακών σχέσεων. Πριν παντρευτώ τον άντρα μου είχα μόνο μία σχέση που δεν κράτησε πολύ. Μετά που γνώρισα εκείνον παντρευτήκαμε και μείναμε μαζί 20 χρόνια μέχρι που έφυγε.
Εκείνος από τη μεριά του δείχνει ότι θέλει να είμαστε μαζί αλλά φοβάμαι μήπως πρόκειται για έναν απλό ενθουσιασμό που μετά από λίγο θα του φύγει. Πιο πολύ φοβάμαι ότι θα γνωρίσει κάποια νεότερη κι εμένα θα με ξεχάσει σαν να μην υπήρξα ποτέ. Του έχω δώσει να καταλάβει ότι δεν θα προχωρήσω μαζί του αν δεν σιγουρευτώ ότι η σχέση αυτή έχει τα φόντα να κρατήσει αλλά εκείνος δείχνει αποφασισμένος και επιμένει ότι είναι ερωτευμένος μαζί μου και ότι μόνο μαζί μου θέλει να είναι.
Το επόμενο Σαββατοκύριακο μου ζήτησε να μην κανονίσω τίποτα και να φύγουμε εκδρομή. Ξέρω ότι αν δεχτώ, θα φτάσουμε στο απροχώρητο και θα κάνουμε σεξ κάτι που με κάνει να νιώθω νευρικότητα και άγχος. Ένας χρόνος έχει μόλις περάσει από τότε που χήρεψα και ένα μήνα από τότε που ξεκίνησε κάτι μεταξύ μας. Δεν θέλω να βιαστώ, να ενθουσιαστώ και να το μετανιώσω. Δεν θέλω να κάνουμε σεξ και μετά να με παρατήσει. Το σώμα μου δεν είναι σώμα νεαρής και ανησυχώ πως μόλις με δει γυμνή θα φύγει νύχτα. Όσο όμορφα και αν περνάω μαζί του φοβάμαι μη μετανιώει και μείνω με τη χαρά στα δόντια. Έχω πολλούς ενδοιασμούς. Τι να κάνω; Μήπως καλύτερα να περιμένουμε λίγο ακόμα;
Άρτεμις
Πηγή: singleparent.gr
