Γεια σας. Αποφάσισα να μοιραστώ την ιστορία μου γιατί δεν μπορώ να καταλάβω τους ανθρώπους.
Ήμουν παντρεμένη 15χρόνια και έχω δύο αγόρια (δίδυμα) στην εφηβεία. Πριν δύο χρόνια έκανα σχέση με τον Παπά της ενορίας μου, που ήταν κάποτε συμμαθητής μου στο Λύκειο. Είχαμε μια σύντομη αθώα σχέση τότε και μόλις τελείωσε το σχολείο χαθήκαμε.
Βρεθήκαμε ξανά στο facebook από κοινούς γνωστούς όταν ο γάμος μου, άρχισε να μην πηγαίνει καλά. Είχα μάθει ότι είχε γίνει Παπάς και ότι μόλις είχε έρθει στην ενορία μας. Θεώρησα σημάδι τη χρονική στιγμή που ξαναβρεθήκαμε μιας που περνούσα σοβαρή κρίση με τον άντρα μου ο οποίος είχε ερωμένη και το πράγμα έδειχνε να μην έχει γυρισμό. Στην αρχή μιλάγαμε μέσω facebook.
Του έλεγα για τον γάμο μου, για το πόσο απογοητευμένη ήμουν, για τις εκρήξεις θυμού των παιδιών που περνούσαν δύσκολη εφηβεία. Έδειχνε να με καταλαβαίνει, να με στηρίζει, να μου μιλάει σοφά. Μια μέρα με κάλεσε να τα πούμε από κοντά. Πήγα πράγματι στην εκκλησία και τον βρήκα. για μήνες πήγαινε δυο τρεις φορες την εβδομάδα, κάναμε βόλτα στο προαύλιο και μιλούσαμε για τον γάμο μου, τα προβλήματά μου. Ήταν μια πραγματική ανακούφιση. Δεν ήθελε πολύ, ερωτευτήκαμε τρελλά.
Η σχέση μας κράτησε έξι μήνες. Έξι υπέροχοι μήνες με ατελείωτες συζητήσεις, φοβερό σεξ, καταπληκτική χημεία, ένα δέσιμο πρωτόγνωρο. Πίστευα ότι είχα βρει αυτό που ήθελα. Του είχα αναφέρει κάποιες φορές πως ήθελα να χωρίσω αλλά έδειχνε να είναι αντίθετος. Σκέφτηκα πως δεν έπαιρνε θέση από αξιοπρέπεια. Ένα βράδυ δεν άντεξα άλλο, τα μάζεψα κι έφυγα με τα παιδιά και πήγα στη μητέρα μου. Μόλις τον κάλεσα στο κινητό και του το είπα…εξαφανίστηκε!
Την επόμενη μέρα, πήγα στην εκκλησία να τον βρω. Μου είπαν πως κάτι του είχε τύχει και δεν θα ερχόταν εκείνη τη μέρα. Τον έψαχνα μια εβδομάδα, το κινητό του κλειστό, το facebook απενεργοποιημένο, στην εκκλησία μου έλεγαν πως χρειαζόταν να λείψει για λίγο. Άρχισα πραγματικά να ανησυχώ. Μια βδομάδα μετά, μου είπαν πως άλλαξε ενορία. Όταν ρώτησα μου είπαν πως δεν ήξεραν που είχε πάει αλλά υποψιάζομαι ότι τους ειχε δασκαλέψει να λένε ότι δεν γνώριζαν που βρισκόταν.
Έχουν περάσει 3 μήνες, δεν υπάρχει μέρα που να μην τον σκέφτομαι. Μέρα που να μην αναρωτιέμαι γιατί το έκανε, γιατί εξαφανίστηκε, γιατί χάθηκε έτσι χωρίς μία εξήγηση. Τί του έκανα….προσεύχομαι να είναι καλά κι ας μου έκανε κακό στο τέλος. Μακάρι μια μέρα να γυρίσει.
Χριστιάννα
